آنزیم پروتئاز قلیایی از گونه باسیلوس لیکنی فرمیس PTCC1331 تحت شرایط بهینه دمای 37 درجه سانتیگراد، دور بهینه 150 rpm و pH بهینه برابر 10 تولید شده و برای افزایش مقاومت حرارتی آن در ترکیب شوینده ها، در غلظت های مختلف از سدیم آلژینات به روش حبس کردن تثبیت و سپس فعالیت آن تعیین شده است. بیشترین فعالیت آنزیمی در محلول2 w/v  درصد سدیم آلژینات برابر با [u/g]carrier 46 به دست آمده است. بررسی تاثیر دماهای مختلف بر فعالیت نسبی آنزیم آزاد و تثبیت شده نشان می دهد که فعالیت نسبی آنزیم آزاد در دمای بیش از 45 درجه سانتیگراد کاهش یافته است، اما آنزیم تثبیت شده تا دمای 55 درجه سانتیگراد فعالیت خود را حفظ کرده و نسبت به آنزیم آزاد پایدارتر است. همچنین پایداری حرارتی آنزیم تثبیت شده در دماهای 40 و 50 درجه سانتیگراد بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که آنزیم تثبیت شده در 40 درجه سانتیگراد به مراتب بیش از 50 درجه سانتیگراد از نظر حرارتی پایدار است. تاثیرpH  روی آنزیم آزاد و تثبیت شده در محدودهpH های 7 تا 12 بررسی شد و نشان داده شده است که هر دو در بینpH های 7 و 8 به مراتب پایداری بیشتری دارد و فعالیت نسبی آنزیم تثبیت شده در این محدودهpH ، بیشتر از آنزیم آزاد است. نتیجه می شود که با استفاده از تثبیت آنزیم با روش مناسب، پایداری آنزیم بهتر و استفاده از آن در صنعت، کارآیی بیشتری خواهد داشت.

سابقه و هدف: ماکارونی از سال 1313 در ایران تولید می شود، اما کیفیت آن به دلیل عدم دسترسی به گندم دوروم و فناوری تولید سمولینا، مطلوب نیست. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر پروتئاز قلیایی باسیلوس لیکنی فورمیس بر خواص کیفی، رئولوژیکی و حسی ماکارونی غنی شده با سویا انجام شد.مواد و روش ها: مقدار 1 کیلوگرم نمونه از خمیر و ماکارونی خشک طبق روش استاندارد برای ارزیابی ویژگی های کیفی، رئولوژیکی و حسی ماکارونی با افزودن پروتئین سویا هیدرولیز شده مورد استفاده قرار گرفت. از باکتری باسیلوس لیکنی فرمیس به دلیل قابلیت تولید آنزیم پروتئاز قلیایی برای هیدرولیز پروتئین های سویا استفاده شد. تولید پروتئاز قلیایی در کشت غوطه ور باسیلوس لیکنی فرمیس در 9 pH و حرارت 30 درجه سلیسیوس در مدت 3 روز انجام شد.یافته ها: با افزودن 20 درصد پروتئین سویا هیدرولیز شده، زمان پخت به میزان 15.78 درصد، مقاومت در برابر شکست یک رشته ماکارونی خشک به میزان 18.13 درصد، زمان گسترش خمیر به میزان 29.02 درصد و درجه سست شدن خمیر به میزان 6.27 درصد کاهش یافت. همچنین عوامل افت پخت به میزان 37.37 درصد، چسبندگی به میزان 57.24 درصد، میزان جذب آب به مقدار 5.55 درصد و زمان پایداری خمیر به میزان 16.44 درصد افزایش یافت. پذیرش کلی خواص حسی ماکارونی در نمونه حاوی 20 درصد پروتئین سویا هیدرولیز شده، 33 درصد نسبت به نمونه بدون آن بدتر بود. حداکثر میزان پروتئین سویا هیدرولیز شده قابل استفاده در فرمولاسیون خمیر ماکارونی بدون تاثیر منفی بر ویژگی های آن، 5 درصد تعیین گردید.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که پروتئین سویا هیدرولیز شده گزینه مناسبی برای غنی سازی ماکارونی نمی باشد.

زمینه و هدف: آنزیم آلفا آمیلازهای مقاوم به دما کاربردهای تجاری وسیعی در فرآوری نشاسته، تخمیر و تهیه محصولات کربوهیدراتی دارد و جایگزین هیدرولیز شیمیایی نشاسته در فرآوری صنعتی شده است. هدف خصوصیات سویه و بومی گونه باسیلوس مولد آنزیم آلفا آمیلاز مقاوم به دما بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی باسیلوس جدا شده با نام B.licheniformis shahed-07 با استفاده از روش های بیوشیمیایی شناسایی شد. این باسیلوس در محیط مایع برای تولید آلفا آمیلاز کشت داده شد. محیط های تولید آنزیم با استفاده از منابع مختلف کربنی و نیتروژنی ارزیابی و محیط مناسب فرموله گردید. پایداری آنزیم تولیدی، پس از تخلیص نسبی آن، در برابر تغییرات دما،pH ، فلزات یونی و عوامل کلاته کننده ارزیابی شد.یافته ها: حداکثر میزان آنزیم در دمای 50 درجه سانتی گراد و pH=7 در طی 26 ساعت تولید شد. با افزودن %0.5 تریپتوفن به محیط کشت، میزان تولید آنزیم تا %202 افزایش یافت در حالیکه %0.5 پپتون و لیزین به شدت موجب افت تولید شد. در مقایسه با آنزیم ناخالص، خلوص آنزیم نیمه تخلیص شده 3.77 برابر و فعالیت آنزیمی آن 32.64 برابر بود. این آنزیم در ژل الکترفورز (Sodium Dodecyl Sulfate) SDS با %0.2 نشاسته تک باند با وزن مولکولی 60000 دالتون فعالیت آمیلولیتیکی نشان داد. فعالیت مطلوب آنزیم در 70 درجه سانتی گراد و pH=7.5 بود، این آنزیم هم چنین در دامنه pH بین 6 تا 7 به مدت 24 ساعت پایداری داشت. یون جیوه به طور کلی بازدارنده فعالیت آنزیم بوده و یون های منگنز، آهن، کبالت و کلسیم سبب افزایش فعالیت آن شدند.نتیجه گیری: سویه B.licheniformis Shahed-07 سطح مطلوبی از آلفا آمیلاز مقاوم به دما متناسب با ویژگی های مورد نیاز فرآوری نشاسته و صنایع غذایی تولید می کند. فرآیند تولید، بعد از بهینه سازی، می تواند در سطح تجاری مطرح شود.

سابقه و هدف: پروتئازها گروه مهمی از آنزیم های صنعتی هستند که امروزه به طور گسترده ای در صنایع مختلف مانند صنایع شوینده، چرم، دارویی و غذایی مورد استفاده قرار می گیرند. این مطالعه با هدف تثبیت سلول های باسیلوس لیکنی فرمیس در گویچه های آلژینات کلسیم، بررسی اثر آن بر میزان تولید پروتئاز قلیایی و تاثیر عوامل مختلف بر پایداری گویچه های انجام شد.مواد و روش ها: در ابتدا سلول های زنده باسیلوس لیکنی فرمیس در داخل گویچه های آلژینات کلسیم تثبیت شدند. بیوکاتالیست های تثبیت شده به منظور تولید پروتئاز قلیایی مورد استفاده قرار گرفتند. میزان تولید پروتئاز قلیایی در دو حالت تخمیر توسط سلول های تثبیت شده و غوطه ور با یکدیگر مقایسه شدند. تاثیر میزان پرشدگی سلولی در گویچه ها بر میزان تولید آنزیم مورد مطالعه قرار گرفت pH و دمای اپتیمم فعالیت آنزیمی نیز تعیین گردید. علاوه بر این تاثیر عواملی مانند pH، زمان عمل آوری بیدها و تیمار با گلوتارآلدئید بر پایداری گویچه ها نیز بررسی گردید.یافته ها: در این مطالعه میزان تولید و بهره وری پروتئاز قلیایی در سلول های تثبیت شده نسبت به حالت آزاد به ترتیب 74 و 54 درصد افزایش نشان داد. در مورد میزان پرشدگی گویچه ها نیز بهترین تولید در میزان پرشدگی 5 درصد به دست آمد.pH  و دمای اپتیمم فعالیت آنزیمی به ترتیب 8 و 65 درجه سانتی گراد تعیین گردید. بیشترین پایداری گویچه ها توسط عمل آوری در 7.4PH و زمان ماند یک ساعت در کلرور کلسیم مشاهده شد. تیمار گویچه ها با گلوتارآلدئید نه تنها تاثیری بر افزایش پایداری شان نداشت بلکه کاهش پایداری را به دنبال داشت.نتیجه گیری: استفاده از سلول های تثبیت شده باسیلوس لیکنی فرمیس در بیدهای آلژینات کلسیم می تواند موجب افزایش بهره وری تولید پروتئاز قلیایی نسبت به روش سلول های آزاد شود. از طرفی عدم نیاز به تهیه مکرر مایه تلقیح برای شروع هر تخمیر بسته می تواند منجر به کاهش هزینه های تولید آنزیم نیز گردد.

سابقه و هدف: نانوذرات مس به خاطر ویژگی های منحصر به فرد کاتالیزگری، هدایت الکتریکی و نوری ویژه از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر، استفاده از پتانسیل سویه های باکتریایی آب زی به عنوان کاتالیزگر برای احیای سولفات مس به نانوذرات سولفید مس و بررسی خواص ضد میکروبی آن می باشد. مواد و روش ها: نانوذرات سولفید مس تولید شده در مخلوط واکنش زیست تبدیلی، به وسیله آنالیزهای طیف سنجی، الکترومیکروگراف های تهیه شده توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره و بررسی دامنه پراکنش نانوذرات تعیین ویژگی شد. همچنین در این پژوهش، کارایی فعالیت ضد میکروبی نانوذرات سولفید مس تشکیل شده از طریق روش انتشار از دیسک بر آگار بررسی گردید. یافته ها: 105 سویه باکتری تحمل پذیر نسبت به یون سمی مس بر اساس تکنیک غنی سازی جداسازی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، تنها روماند کشت سویه Cu25 قادر به احیای خارج سلولی یون های مس به نانوسولفید مس بود. سویه باکتری Cu25 بر اساس آزمون های فنوتیپی و مولکولی به عنوان باسیلوس لیکنی فورمیس مورد شناسایی قرار گرفت. در ادامه، سنتز خارج سلولی نانوذرات سولفید مس تولید شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، روماند سویه یاد شده پس از مواجهه با محلول سولفات مس (غلظت 7. 5 میلی مولار)، می تواند به صورت خارج سلولی نانوذرات سولفید مس کروی با میانگین اندازه 21. 5 نانومتر را پس از 24 ساعت گرماگذاری در دمای 25 درجه سلیسیوس تولید کند. نتیجه گیری: مطالعه اخیر نخستین گزارش سنتز خارج سلولی نانوذرات سولفید مس توسط باکتری باسیلوس لیکنی فورمیس است. همچنین نانوذرات زیستی سنتز شده علیه برخی سویه های باکتریایی و قارچی بیمارگر مطالعه شده اثر مهارکنندگی رشد را دارد.

تجزیه زیستی نشاسته مورد استفاده در سیال حفاری توسط میکرو ارگانیسم ها، باعث کاهش غلظت این ماده در ترکیب و در نتیجه کاهش کارایی سیال می شود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی باکتری های عمده تجزیه کننده نشاسته در سیال حفاری، جهت تعیین رشد و فعالیت این ارگانیسم ها انجام شده است. برای این منظور باکتری های موجود در سیال برگشتی از چاه جداسازی و فعالیت آمیلازی آنها با استفاده از تست هیدرولیز نشاسته بررسی گردید. جدایه با بیشترین توانایی تجزیه نشاسته در 3 دمای 37oC، 45oC و 55oC به عنوان سویه منتخب با روش 16 SrRNA مورد شناسایی قرار گرفت و منحنی رشد سویه منتخب رسم گردید. 54 سویه باکتری شامل 26 باسیل گرم مثبت، 22 باسیل گرم منفی و 6 کوکوسی گرم مثبت جداسازی شدند. 18 جدایه از 26 باسیل گرم مثبت اسپوردار بودند. 3 جدایه در هر 3 دمای 37oC، 45oC و 55oC رشد و فعالیت آمیلازی قابل توجهی داشت. باکتری با توانایی ایجاد بیشترین هاله آمیلازی به عنوان جدایه منتخب برگزیده شد. نتایج حاصل از آنالیز 16 SrRNA، شباهت 99.8% جدایه منتخب به باسیلوس لیکنی فرمیس را نشان داد. فعال ترین تجزیه کنندگان نشاسته در شرایط ویژه چاه، باسیل های گرم مثبت اسپوردار متعلق به جنس باسیلوس نظیر باسیلوس لیکنی فرمیس جدا شده در این تحقیق می باشد. شناسایی عوامل تجزیه به منظور انتخاب بیوساید مناسب در جهت ممانعت از تجزیه زیستی حائز اهمیت است.

مقدمه و هدف: آمیلاز یکی از آنزیم های صنعتی مهم می باشد که در صنایع غذایی، تولید شوینده ها، تولید گلوکز، نساجی و کاغذ سازی کاربرد دارد. باسیلوس ها، از مهم ترین میکروارگانیسم های تولید کننده آمیلاز و پروتئاز می باشند. هدف از این پژوهش جداسازی باسیلوس گرمادوست مولد آنزیم آلفا - آمیلاز از منابع گرم استان سمنان و تعیین فعالیت آنزیم آلفا - آمیلاز می باشد.مواد و روش ها:به صورت تصادفی نمونه های خاک و کود از محیط و آب از چشمه های آب گرم استان جمع آوری شد. پس از تهیه رقت، نمونه ها بر روی محیط کشت نشاسته آگار کشت و سپس از نظر تولید آمیلاز مورد بررسی قرار گرفتند. فعالیت آنزیم آلفا - آمیلاز تولیدی به وسیله باکتری های جدا شده با استفاده از روش دی نیترو سالیسیلیک اسید (DNS) اندازه گیری شد.یافته ها: از بین 10 نمونه باکتری تولید کننده آمیلاز جدا شده، دو نمونه دارای بیشترین میزان فعالیت 104.5 u/ml و 61.2 u/ml بودند. هر دو نمونه متعلق به جنس باسیلوس ها بوده که اولی مزوفیل و دومی گرمادوست بود. با توجه به جدول باسیلوس های کتاب برگی مشخص گردید که نمونه گرمادوست متعلق به گونه باسیلوس لیکنی فرمیس می باشد.نتیجه گیری: با توجه به مصرف بالای آنزیم آمیلاز و عدم تولید این آنزیم در ایران، سویه باکتریایی باسیلوس لیکنی فورمیس جدا شده در این پژوهش با توان تولید 61.2 u/ml آنزیم آمیلاز می تواند به عنوان یک کاندید مناسب جهت تولید این آنزیم مورد استفاده قرار گیرد.

این پژوهش برای ارزیابی تأثیر باسیلوس سوبتیلیس و لیشنی فرمیس بر عملکرد مرغ های مادر گوشتی و سلامت دستگاه گوارش نتاج آن ها انجام شد. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی به صورت فاکتوریل 2×2 با استفاده از 336 قطعه مرغ مادر گوشتی (کاب 500) از سن 22 تا 32 هفتگی با چهار تیمار، هفت تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره ی پایه بدون ریزجاندار سلامت بخش یا زیست یار (پروبیوتیک) و بدون تلقیح سالمونلا انتریتیدیس؛ 2) جیره ی پایه بدون زیست یار و تلقیح دهانی cfu/bird 106×1 و cfu/bird 108×1 سالمونلا انتریتیدیس در هفته های 26 و 30؛ 3) جیره ی پایه ی حاوی 4/0 گرم در کیلوگرم زیست یار و بدون تلقیح سالمونلا انتریتیدیس؛ 4) جیره ی پایه ی حاوی 4/0 گرم در کیلوگرم زیست یار و تلقیح دهانی cfu/bird106×1 و cfu/bird 108×1 سالمونلا انتریتیدیس در هفته های 26 و 30 بود. نتایج نشان داد که افزودن زیست یار موجب افزایش وزن نسبی زرده ی تخم مرغ و وزن نسبی کبد شد (05/0>P). تلقیح سالمونلا انتریتیدیس، شمار فولیکول های زرد بزرگ و فولیکول های زرد کوچک را نسبت به گروه کنترل کاهش داد (05/0>P). به طورکلی، کاربرد زیست یار، نتوانست عملکرد مرغ هایی را که به سالمونلا آلوده شده بودند، بهبود بخشد.